Nightmare - rozdział 2

Rozdział 2

Key stał przed dużymi, podwójnymi drzwiami, zawiązując sobie czarną chustkę na oczach. „Zakładam, że będzie to ktoś młody, skoro dopiero od niedawna jest członkiem mafii. W każdym razie i tak go nie zobaczę, więc nie muszę się przejmować. Szkoda tylko, że nie wszyscy tak chętnie zawiązują mi oczy… Życie bez tych zboczonych uśmieszków byłoby znacznie przyjemniejsze.” – rozmyślał, mimo wszystko próbując sobie wyobrazić nowego klienta.

Zazwyczaj ludzie życzyli sobie jakichś specjalnych pozycji, czasem założenia szkolnego mundurka, a nawet biczów i kajdanek, ale nikt nie pragnął zakrywać mu oczu. Ten mężczyzna niezwykle go zaciekawił, dlatego już zaczął planować moment, w którym „przypadkiem” zsunie mu się opaska.

Nie chciał zbytnio przedłużać, więc delikatnie zapukał w drzwi, by jak najszybciej przystąpić do misji poznania tajemniczego klienta. Już po chwili usłyszał ciche kroki i skrzypnięcie otwieranych drzwi. Zazwyczaj kusił mężczyzn samym kocim spojrzeniem, jednak w tej chwili musiał polegać jedynie na swoim zniewalającym uśmiechu.

- Witaj, jestem Key. Przepraszam, że musiałeś tyle czekać, ale teraz wszystko ci wynagrodzę. – stwierdził, przybierając najsłodszy ton głosu, jakim tylko dysponował. Jednocześnie wyciągnął swoją rękę nieco do przodu, napotykając na ciało stojącego przed nim mężczyzny. Już po pierwszym dotyku mógł ocenić, że jest on niezwykle dobrze zbudowany, więc z przyjemnością włożył dłoń pod jego koszulkę, od razu trafiając na idealnie wyrzeźbiony sześciopak. – Powiesz mi, jak się nazywasz? – zapytał, zmysłowo zagryzając dolną wargę, jednocześnie zbliżając twarz do szyi partnera. Uśmiechnął się, czując delikatne perfumy, ale mężczyzna nagle go odepchnął i Key usłyszał jedynie jego oddalające się kroki. Blondyn lekko zdziwił się tym zachowaniem, ale w końcu to klient określa zasady, a on musi się podporządkować. Nie wiedział, czego od niego oczekiwano, więc skierował się w stronę łóżka, zakładając, że mężczyzna sam do niego podejdzie, gdy najdzie go na to ochota. Po drodze jednak potknął się o jakiś przedmiot i feralnie upadł na podłogę. Cicho przeklął, czując, jak kostka po raz kolejny zaczyna go boleć. Od czasu jej skręcenia podczas ucieczki minęły już ponad dwa lata, jednak cały czas dawała o sobie znać. Zaczął delikatnie rozmasowywać nadwyrężoną kończynę, mając jednocześnie nadzieję, że Onew zapomniał o włączeniu kamer. Zamontowano je w każdym pokoju dla „gości”, ponieważ zdarzały się już przypadki, że wyobraźnia za bardzo ponosiła klientów, co stawało się dosyć niebezpieczne, więc trzeba było interweniować. Poza tym niektórzy lubili wykupywać swoje filmiki, na czym burdel całkiem nieźle zarabiał. Key jednak nie chciał, by ktokolwiek widział jego słabość, a dodatkowo Onew zawsze czepiał się go, że sam prowokuje klientów do użycia przemocy swoim uległym zachowaniem. Kiedy próbował się podnieść z zimnych paneli, poczuł jak mężczyzna obejmuje go w talii, a drugą ręką chwyta go od spodu kolan, bardzo delikatnie podnosząc i zanosząc na łóżko. Zazwyczaj gangsterzy preferowali szybkie wejście, spuszczenie się i wyjście, a nie takie troskliwe zachowania. Co najwyżej, jak mieli gorszy dzień, to można było skończyć lekko poobijanym.

- Naprawdę nie trzeba… - powiedział, lekko zmieszany blondyn. – To ty jesteś tutaj klientem, więc nie powinieneś… - dalszą część wypowiedzi przerwał mu palec przyłożony do jego warg. Chłopak stwierdził, że nieznajomy prawdopodobnie jest cichym człowiekiem, który nie tylko nie lubi mówić, ale również słuchać. Musiał to uszanować, pomimo że miał teraz wielką ochotę, żeby się odezwać. Z każdą chwilą tajemniczy klient intrygował go coraz bardziej. Po chwili dłoń mężczyzny przeniosła się z jego ust na policzek, delikatnie go głaszcząc, a Key poczuł jak ich wargi złączyły się ze sobą. Wszystkie dotychczasowe pocałunki z klientami były niemal identyczne. Przepełnione żądzą, brutalnością i dominacją, przez co łatwiej mu było udawać jęki przyjemności podczas stosunku niż odwzajemnić tę nieczułą pieszczotę. Tym razem czuł się jednak zupełnie inaczej. Otrzymany pocałunek był niezwykle delikatny i spokojny. Jednocześnie przepełniała go zarówno słodycz, jak i smutek oraz ból. Po prostu jedyny w swoim rodzaju, przez co chłopak po raz pierwszy miał ochotę szczerze go odwzajemnić. Key położył się na łóżku, ciągnąc za sobą mężczyznę, który jednak nieznacznie się od niego oddalił, przejeżdżając dłońmi po jego całym, nagim torsie. Swoją wędrówkę zatrzymał dopiero, kiedy jego palce natrafiły na sporą bliznę. Mężczyzna przez chwilę ją gładził, po czym przeniósł ciepłe dłonie na policzki Kibuma, składając na jego ustach jeszcze jeden, tym razem szybki pocałunek, by od razu po nim wstać z łóżka. Key usłyszał jedynie szybkie kroki i głośne trzaśnięcie drzwi, które go nieco otrzeźwiło. Powoli podniósł się do siadu, zdejmując zbędną chustkę z oczu, by móc spojrzeć na zamknięte wyjście z pokoju. Chwilę się w nie wpatrywał, zaskoczony dziwnym zachowaniem mężczyzny. W sumie powinien się cieszyć z mniejszej ilości pracy, ale mimo wszystko zakończenie na grze wstępnej nieco uraziło jego dumę. Może i blizna nie prezentowała się efektownie, ale mimo wszystko nadal uważał, że wygląda całkiem seksownie i pociągająco. Poza tym takie ślady zazwyczaj tylko bardziej podniecały tych miłujących przemoc gangsterów. Zdecydowanie wolał zwykłych klientów, nawet jeśli nie wyglądali zbytnio okazale, od napakowanych „VIPów”. Burdel był własnością mafii, dlatego członkowie „rodziny”, jak sami siebie nazywali, zawsze stali na uprzywilejowanej pozycji. Mogli przychodzić, kiedy im się żywnie chciało, i robić to, na co tylko mieli ochotę. Zero ograniczeń. Na szczęście większość z nich posiadała swoje własne kochanki, bądź kochanków, więc nie korzystali z usług prostytutek zbyt często. Jednak tacy klienci jak dzisiaj nie zdarzali się w ogóle. Kibum jeszcze raz pokręcił z niedowierzaniem głową, po czym powoli wstał, uważając na wciąż lekko boląca kostkę, i skierował do własnego pokoju.

* * *

- Tak, rozumiem. Postaram się go sprowadzić do domu. Proszę się nie martwić, szefie. – Onew grzecznie potakiwał przez całą rozmowę telefoniczną, po czym rozłączył się, mocno ściskając telefon w dłoniach. – Ej, ty! –zawołał do jednego z podwładnych, nawet nie próbując przypomnieć sobie jego imienia. – Natychmiast znajdź mi Taemina! – rozkazał, posyłając mu wściekłe spojrzenie. Ten tylko kiwnął głową, natychmiast obracając się, by wykonać polecenie. Rozmowa z Hyesungiem Lee, czyli szefem ich mafii, a jednocześnie ojcem Taemina, całkowicie wytrąciła go z równowagi. Miał okropnie zły humor, a w takich sytuacjach nikt nawet nie próbował się do niego odezwać, a co dopiero mu się sprzeciwiać. Jako prawa ręka głowy „rodziny” cieszył się powszechnym szacunkiem, ale kiedy coś nie szło zgodnie z planem, to podwładni obawiali się go nawet bardziej niż samego Hyesunga Lee. Gdy dodatkowo w grę wchodził panicz Taemin, którym Onew zajmował się od 12 lat, to najlepiej było omijać go szerokim łukiem. Szef zupełnie nie radził sobie z trudnym charakterem syna i zawsze zwracał się do niego o pomoc, ponieważ był jedyną osobą umiejącą nad nim zapanować.

- Co temu dzieciakowi znowu strzeliło do głowy?! – krzyknął, uderzając pięścią w ścianę. Był w kraju zaledwie od kilku godzin, a już słyszał o kolejnych kłopotach z Taeminem. Cały tydzień spędził z jego ojcem w Ameryce Południowej, załatwiając nowego dostawcę narkotyków i nie mieli czasu na żadne kontakty telefoniczne. Dopiero teraz okazało się, że chłopak przez cały czas ich nieobecności nie pokazał się w domu. W dzień ich wyjazdu Taemin poinformował ojca o tym, że jest gejem, a on nie przyjął tego faktu zbyt łagodnie. W żadnym razie nie miał jednak zamiaru wyrzucać chłopaka z domu, ale ten postanowił zademonstrować swoją dorosłość i sam się wyniósł. Ich rodzina walczyła właśnie o wpływy na terenie wyspy Jeju, dlatego byli szczególnie narażeni na przeróżne ataki. Onew sam zakazał chłopakowi szwendania się po mieście i poprosił, by ten informował go o każdym wyjściu. Oczywiście ten musiał zrobić wszystko po swojemu.

- Teraz to się tak łatwo nie wywinie… - stwierdził, obiecując sobie nieugiętą postawę. Tym razem nie miał najmniejszego zamiaru ulec tym wielkim, proszącym oczom. Otworzył już kolejne drzwi, sprawdzając, czy w środku nie ma Taemina, jednak nigdzie go nie widział. W końcu skierował się na zewnątrz, spoglądając jednocześnie na telefon by sprawdzić, czy jego podwładny nie napisał mu o odnalezieniu chłopaka, ale nie miał żadnych nowych wiadomości. „Jak przychodzi co do czego, to ci idioci nawet zwykłego nastolatka nie potrafią znaleźć.” - pomyślał, jednocześnie planując dobrą lekcję dla tej gromady bezmózgów.

- A ty co tutaj robisz? Tak szybki to nawet Key nie jest. – zapytał, stojącego przy drzwiach nowego członka rodziny, który powinien teraz przeżywać chwile ekstazy z Kibumem.

- No… On… Chyba nie jest w moim guście. – odpowiedział po chwili zastanowienia, za co został obdarowany morderczym spojrzeniem.

- Jak dziwka może nie być w czyimś guście? Miałeś się z nim przespać, a nie pokazywać na salonach. No, ale mniejsza, twoja strata. – stwierdził z pretensją w głosie, po czym od razu skierował się do pokoju Key. W końcu gdzie on, tam i Taemin. Szedł na tyle szybko, że już po chwili stanął przed dużymi drzwiami, które natychmiast otworzył, nie marnując czasu na zbędne pukanie. Na środku wielkiego łóżka od razu zauważył siedzących dwóch chłopaków trzymających się za ręce. Dobrze, że przynajmniej Key zdecydował się coś na siebie ubrać, nawet jeśli miała to być różowa bokserka. Skórzane spodnie również zamienił na znacznie wygodniejsze szorty, przez co prezentował się wyjątkowo młodzieńczo i niewinnie. Dobrze, że klienci nie znali go od takiej strony, bo inaczej pożarliby go żywcem. Jego uwagę najbardziej przykuwały jednak poprzedzieranie jeansy Taemina, które odsłaniały zdecydowanie za dużo jego szczupłych nóg. Obaj coś cicho do siebie szeptali, jednak kiedy tylko zauważyli obecność starszego, natychmiast umilkli i niepewnie popatrzyli się w jego stronę. Cała kotłująca się w Onew złość w jednej chwili wyparowała, a zastąpiło je zobojętnienie i lekka zazdrość. Tae i Key wyglądali razem po prostu ślicznie. Wydawali się wręcz idealnie dopasowani. On nawet nie miał szans by się z nimi równać...

- Taemin, wstawaj! W tej chwili zawiozę cię do domu. – rozkazał głosem pozbawionym wszelkich emocji.

- Nigdzie nie jadę! – krzyknął młodszy, krzyżując sobie ręce na klatce piersiowej. – Skoro mój ojciec nie chce mieć syna geja, to proszę bardzo! Możesz mu przekazać, że nie będę tęsknić. – dodał, przymrużając oczy, a usta zaciskając w wąską linię.

- Wstawaj i przestań zachowywać się jak pięciolatek! Twój ojciec kazał mi cię przywieźć do domu, więc to zrobię. – stwierdził surowo, podchodząc do Taemina i chwytając go za ramię. Ten od razu strącił jego dłoń, spoglądając mu prosto w oczy.

- Mógłbyś chociaż raz postawić się w mojej sytuacji, a nie tylko skakać koło mojego ojca! Rzygać mi się chce od tego ciągłego: „Tak jest, szefie”, „Już się robi”, „Nie ma żadnego problemu”! Tylko tak się składa, że ja mam problem! Nie prosiłem się o bycie synem gangstera! Chciałbym mieć normalnych przyjaciół, ale nie mogę, bo wszyscy boją się mojego ojca… Ale ty nigdy tego nie zrozumiesz, bo zawsze myślisz tylko o swoim kochanym szefuniu i interesach… Mnie masz kompletnie gdzieś! - żalił się, a z jego oczu popłynęła jedna, pojedyncza łza. Szybko ją starł, ponieważ od małego uczono go, aby nie okazywać jakichkolwiek emocji, co akurat wpojone zostało mu doskonale.

- Wybacz... – szepnął Onew, przytulając do siebie chłopaka. – Wcale nie jestem potworem bez uczuć... Ja po prostu szanuję twojego ojca i jestem mu wdzięczny za pomoc i zaufanie, ale nigdy nie przestaję o tobie myśleć.

- Jasne, w końcu jestem synem twojego „bożyszcza”. – stwierdził z pretensją w głosie młodszy.

- Nie. Jesteś dla mnie cenniejszy niż rodzony brat. Martwię się o ciebie tak samo jak twój ojciec, a może i nawet bardziej... Tylko mu tego nie powtarzaj. – zażartował, co podziałało na Taemina, który cicho się zaśmiał. – Nie możesz tak znikać na tydzień, bez żadnego słowa... Co by było, jakby ktoś cię złapał? Chcesz, żebym padł na zawał w tak młodym wieku? Nie żal ci tych wszystkich moich wielbicielek? – zapytał, efektownie zarzucając swoimi włosami, na co Tae po raz kolejny się zaśmiał.

- Radzę ci poćwiczyć przed lustrem, bo inaczej żadna panna na to nie poleci i twój zawał obejdzie się bez większego echa. Zresztą one i tak wolą młodych, o ślicznej cerze i słodkim spojrzeniu. – drażniła się, spoglądając na Onew zalotnie.

- I w ten sposób powstają zboczone pedonoony. - podsumował Key, kręcąc z udawaną dezaprobatą głową.

- Zaraz się okaże, że niż demograficzny to również moja wina. – stwierdził ironicznie młodszy, pokazując blondynowi język.

- Skończycie to przekomarzanie się następnym razem, a teraz powinniśmy wracać do domu. – Onew zwrócił się do Taemina, któremu od razu spochmurniała mina. – Trochę optymizmu, młody. Twój ojciec też się o ciebie martwi i już pewnie zdążył zapomnieć o tym, że jesteś gejem. Wtedy po prostu go zaskoczyłeś, ale przecież nie przestał cię kochać.

- Hyuuuung, a nie mógłbym dzisiaj zostać tutaj? Przecież w mafijnym burdelu nie ma szans, by coś mi się stało. Prędzej porwaliby mnie z ogrodu przed domem głównym niż stąd. Tylko dzisiaj! Obiecuję, że jutro grzecznie wrócę do domu i pogadam z ojcem. Nooo, ale zgódź się! – prosił, przybierając najsłodszą minę ze wszystkich, którymi dysponował.

- To ostatni raz. Jutro z samego rana po ciebie przyjadę. – odparł zrezygnowany, nie wierząc we własną niekonsekwencję. Chyba naprawdę trzeba by nie mieć serca, by oprzeć się tym dużym, proszącym oczom.

- Jesteś najlepszy, hyung! – krzyknął Taemin, wskakując na kolana Onew i mocno się przytulając, by już po chwili rzucić się na Key, przewracając go na łóżko. – A nie mówiłem, że mi się uda? – zawołał podekscytowany do blondyna. – Przegrałeś zakład, więc przez całą noc musisz słuchać moich rozkazów! Zaczniemy od obejrzenia „Ringu”!

Onew wstał z łóżka i skierował się do drzwi. Został przekabacony i od razu kompletnie zapomniany, ale mimo wszystko śmieszyło go zachowanie chłopaków. Tae cały czas ekscytował się horrorem, a Key wyglądał jakby zaraz miał eksplodować ze złości. Biedak nienawidził takich filmów, więc po seansie, jaki zapewni mu Taemin, na pewno nie ominą go nocne koszmary.