Nightmare - rozdział 5

Rozdział 5

Taemin siedział niezwykle niespokojnie na przednim siedzeniu pasażera w samochodzie Onew. Co jakiś czas niepewnie zerkał na mężczyznę, którego wyraz twarzy pozostawał niezmienny. Nie wyrażał on żadnych emocji, oprócz chłodu i obojętności, co nieco przerażało chłopaka. Już wielokrotnie próbował zacząć rozmowę, ale za każdym razem tchórzył w ostatniej chwili, odwracając wzrok w kierunku szyby. Chciał w końcu wyznać swoje uczucia i wiedzieć na czym stoi, a nie żyć w tej ciągłej niepewności. Powoli zamknął oczy, licząc, że w ten sposób będzie mu lżej, po czym wziął głęboki oddech i w końcu się odezwał.

- Onew...? - zaczął nieśmiało. - Kim ja dla ciebie jestem? Synem szefa, młodszym bratem, przyjacielem czy może kimś zupełnie innym? – zapytał spuszczając głowę i wpatrując się we własne buty.

- Zadajesz trudne pytania, Taemin – odpowiedział spokojnym tonem głosu. – Jesteś dla mnie jak własny syn, brat i najlepszy przyjaciel w jednym. Jeżeli sugerowałeś, że zajmuję się tobą ze względu na twoją pozycję w rodzinie, to się mylisz. Martwię się, ponieważ jesteś dla mnie bardzo ważny, a nie dlatego, że szanuję twojego ojca – wyjaśnił, odrywając na chwilę wzrok od drogi i spoglądając na chłopaka, który zawzięcie bawił się własnymi palcami.

- Aha – wyjąkał jedynie młodszy, nie przerywając swojego zajęcia. Z wypowiedzi Onew wywnioskował, że ten traktuje go jak dziecko, którym trzeba się opiekować, co go lekko zabolało. Pragnął zdecydowanie czegoś więcej niż takiej braterskiej więzi. „Sam powiedział, że się o mnie martwi. Czyli może jednak mam jakieś szanse?” – zastanawiał się, przygryzając ze zdenerwowania swoją wargę.

- Mógłbym też cię o coś zapytać? – poprosił młodszego z nutką niepewności w głosie. – Chciałbym się tylko upewnić... Czy ty… Jak bardzo lubisz Key? – W ostatniej chwili zmienił brzmienie swojego pytania, nie chcąc zabrzmieć zbyt bezpośrednio.

- Jak bardzo...? – dopytał się zdziwiony Taemin. W odpowiedzi otrzymał jedynie potakujące kiwnięcie głową starszego, który nawet nie spróbował na niego zerknąć. – To mój najbliższy przyjaciel. Ufam mu i wiem, że mnie nigdy nie zawiedzie. Czuję, że mógłbym mu powiedzieć o wszystkim, a ten nigdy by mnie nie wyśmiał. To jedna z dwóch najbliższych memu sercu osób i będę stał po jego stronie. Już się wystarczająco nacierpiał i nie pozwolę, by to się powtórzyło. Nikt więcej go nie skrzywdzi – odpowiedział najszczerzej, jak tylko potrafił. Miał tylko nadzieję, że Onew nie zapyta się o tą drugą bliską mu osobę, bo właśnie uświadomił sobie, jak bolesna może być miłość. Zdecydowanie nie był gotowy na jej wyznanie i ewentualne odrzucenie.

- To brzmi jakby naprawdę ci na nim zależało… Jakbyś go kochał… - powiedział cicho mężczyzna, chcąc ukryć swoje rozżalenie, ale instynktownie mocniej zacisnął dłonie na kierownicy.

- W sumie, to można powiedzieć, że go kocham. Na pewno bardziej niż własnego ojca – odparł, pewny swoich słów. – Onew! – krzyknął, kiedy przejechali przez skrzyżowanie. – Rozumiem, że masz gdzieś prawo, ale mógłbyś szanować sygnalizację świetlną?! Nie wiem jak ty, ale ja wolałbym trochę pożyć – dodał już nieco spokojniejszym głosem, wpatrując się w wielką posiadłość swojego ojca, znajdującą się na końcu ulicy. Ze względu na dosyć lekceważący styl jazdy mężczyzny, dojechali niezwykle szybko, z czego Taemin nie był szczególnie zadowolony. Nie chciał dłużej kontynuować rozmowy z Onew, ale spotkanie z rodzicem również nie napawało go optymizmem.

- Chciałbym jeszcze chwilę porozmawiać, a później pójdę z tobą do szefa, żeby go trochę uspokoić – polecił chłopakowi, kiedy już z piskiem opon zaparkował przed budynkiem. – Nie uważam, żeby utrzymywanie bliskiej relacji z Key było dobrym pomysłem. Co powiedzą inni widząc, że syn szefa zbratał się ze zwykłą dziwką? Jak będą traktować naszą rodzinę? Poza tym skąd wiesz, że nie zależy mu jedynie na twoich wpływach? Nie chcę byś w przyszłości cierpiał przez tą nadmierną ufność. – Taemin przez całą wypowiedź Onew chłodnym wzrokiem wpatrywał się w jeden punkt za szybą. Chciał wyjść na opanowanego, pomimo że słowa mężczyzny uderzały prosto w jego serce. Nikt nie miał prawa źle wypowiadać się o Kibumie - nawet on.

- Skończyłeś? – zapytał oschle, a kiedy zobaczył jak ten potakująco kiwnął głową, kontynuował. – To teraz mnie wysłuchaj. Po pierwsze - nie waż się więcej w mojej obecności obrażać Key. To nie jego wina, że skończył w burdelu. Mając do wyboru śmierć, a sprzedawanie własnego ciała, też wybrałbym to drugie, więc może łaskawie przestań go oceniać, tylko spróbuj zrozumieć. Po drugie - należę do „rodziny” tylko ze względy na więzy krwi. To, że mój ojciec jej szefem mafii, nie ma dla mnie znaczenia. Jestem po prostu Lee Taeminem, zwykłym dzieciakiem, który może przyjaźnić się z kimkolwiek zechce. Po trzecie - w jaki niby sposób Key chciałby wykorzystać moją pozycję? Miałbym go wyciągnąć z burdelu? Jasne, nie ma problemu. Tylko, że po dwóch dniach znalazłby się martwy w krzakach. Może więc chce wyciągnąć ode mnie pieniądze? Tylko… Co miałby z nimi zrobić, skoro nie może wychodzić na zewnątrz? Po czwarte - jeżeli już miałbym cierpieć, to raczej przez ciebie a nie Kibuma. Po piąte - to przez was nie mogę mieć normalnych przyjaciół, bo nikt nie chce się zadawać z synem gangstera. Gdybym miał normalnego ojca, to nie spędzałbym całego dnia w burdelu albo kasynie, więc wszelkie pretensje proszę zgłaszać do mojego rodziciela. – Taemin ze wściekłością wygarnął całą prawdę. W tym dziwnym środowisku, które go otaczało, Kibum był jedyną normalną osobą, z którą mógł zwyczajnie pogadać. Nikt nie będzie go obrażać i mieszać z błotem tylko dla tego, że trafił mu się mało szanowany zawód. On przynajmniej nikogo nie krzywdził i posiadał jakieś uczucia - w przeciwieństwie do tej bandy gangsterów. Zawsze wiedział, że Onew jedynie w jego przypadku zachowywał się przyjacielsko, a innych ludzi traktował jak mrówki, które można zdeptać i pozmiatać pod dywan. Sam też nie podchodził do otoczenia ze zbytnią sympatią, więc specjalnie mu to nie przeszkadzało, jednak teraz, kiedy dotknęło to jego przyjaciela, nie potrafił pozostać bierny. Musiał go chronić, nawet jeśli zdawał sobie sprawę, że argumenty Onew są całkiem racjonalne.
Taemin nigdy nie postępował tak, jak tego od niego wymagano, więc i tym razem postanowił zademonstrować swój sprzeciw, wyjściem z samochodu bez słowa pożegnania i głośnym trzaśnięciem drzwiami.

* * *

- Hej, Junsu – radośnie zawołał Kibum, wchodząc do „recepcji” - o ile można w ten sposób nazwać owe pomieszczenie. Na ścianach wisiały akty wszystkich dostępnych prostytutek, na których nie ukazano jednak żadnych miejsc intymnych. Ich celem nie było pobudzenie klienta, zanim ten w ogóle wejdzie do sypialni, tylko wzbudzenie ciekawości. Ponadto na stoliku pomiędzy dwoma, krwistoczerwonymi kanapami leżały małe książeczki, które zawierały więcej, nieco bardziej wyzywających zdjęć. Goście mogli dzięki temu łatwiej zdecydować się na odpowiedniego partnera oraz wziąć sobie taką broszurkę na pamiątkę. Za dużą ladą jak zwykle siedział Junsu, który umawiał klientów, jednocześnie kontrolując na monitorze obrazy z wszystkich kamer zamontowanych w budynku. Jako że był dosyć dobrze zbudowany, z łatwością radził sobie z nadpobudliwymi klientami. Już kilka razy ocalił skórę swoim podopiecznym, dzięki czemu zyskał zaufanie i sympatię wszystkich pracowników, którzy, kiedy tylko mieli chwilę czasu, z chęcią przychodzili na recepcję, by dotrzymać mu towarzystwa.

Key doskonale zdawał sobie sprawę, że siedzenie w tym samym miejscu, dzień w dzień, musi potwornie nudzić Junsu, dlatego dosyć często przychodził do niego, by wspólnie pograć w pokera i obgadać połowę klientów.

- Jak wygląda mój dzisiejszy grafik? – zapytał, wskakując na wysoką ladę. Uwielbiał na niej siedzieć, ponieważ mógł poczuć się jak małe dziecko, które nie sięga nogami do ziemi i może nimi swobodnie machać.

- Dzisiaj jest święto narodowe, więc wszyscy udają przykładnych mężów, ojców i kochanków, ale za to jutro zapowiada się niezwykle efektywnie. Radzę się porządnie wyspać, bo zaczynasz już o 9 rano, a kończysz koło 1 w nocy. W każdym razie dziś o 22 przyjdzie Jung Hyesung. – Kibum jedynie spojrzał na niego kpiąco, informując tym samym, że nie zna każdego klienta z nazwiska. – Jego akurat mógłbyś zapamiętać – stwierdził, z rezygnacją kręcąc głową. – To ten polityk z obsesją na punkcie kajdanek.

- Okej, tylko policz od niego ekstra. Chcę mieć jakąś korzyść z obolałych nadgarstków – stwierdził ponuro.

- O tym na pewno nie zapomnę, a ty się tak nie smuć. Kupiłem ci dzisiaj świetną maść na otarcia i opuchlizny, więc nie powinno być tak źle – poinformował,  przeszukując szuflady biurka. W końcu udało mu się znaleźć zagubioną tubkę i od razu podał ją blondynowi.

- To jakiś nowy lubrykant? – zapytał wysoki mężczyzna, wchodząc do pomieszczenia, a ruchem głowy wskazując na tubkę trzymaną przez blondyna. Koło drzwi stała druga osoba, której połowę twarzy zakrywał olbrzymi kaptur, ale po szerokości barków można było określić, że jest on dosyć dobrze zbudowanym facetem. Jego sylwetka wydawała się Kibumowi w jakiś sposób znajoma, jednak nie miał czasu, by lepiej przyjrzeć się nieznajomemu, ponieważ drugi z mężczyzn zaczął się powoli do niego zbliżać. Od razu rozpoznał w nim swojego stałego klienta, ale pomimo tego nie umiał przypomnieć sobie nazwiska albo choćby ksywki. Wiedział za to, że często przysyłają go po odbiór zarobionych pieniędzy. - Witaj, słodki. – dodał mężczyzna, podchodząc do lady i obejmując w talii, siedzącego na niej chłopaka. Jako gość specjalny nie musiał się ograniczać, dlatego od razu brutalnie złączył ich wargi w pocałunku. Kibum automatycznie odwzajemnił tą niezbyt delikatną pieszczotę, jednak niespecjalnie się angażując. Co prawda nie były to jego godziny pracy, ale doskonale zdawał sobie sprawę, że takim klientom się nie odmawia.
Nagle po pomieszczeniu rozszedł się dźwięk trzaśnięcia drzwiami, więc wszyscy odruchowo spojrzeli na wejście do budynku, w którym nie było już śladu po tajemniczej osobie w kapturze.

- To ktoś z rodziny? – zapytał zaciekawiony Kibum. Całe dnie spędzał w tym burdelu, więc plotki stały się jego ulubioną rozrywką, która jakoś łączyła go z światem zewnętrznym.

- Tak, ale to chyba nie jest najciekawszy temat do rozmowy – wyszeptał, całując chłopaka po odchylonej do tyłu szyi. – Stęskniłem się za tobą – dodał przechodząc z pocałunkami na linię szczęki, a dłonie zaciskając na blond kosmykach. Kibum posłał Junsu błagalne spojrzenie, jednak ten odpowiedział mu jedynie przepraszającym uśmiechem, który oznaczał, że chłopak nie ma wyboru i musi zadowolić swojego klienta.

- Chodźmy do kibla. Mam ochotę spuścić się w te piękne usta – poinformował z lekką kpiną w głosie, przejeżdżając palcem po wargach chłopaka. – Przekaż utarg mojemu kumplowi i powiedz, że przyjdę za jakieś piętnaście minut – zwrócił się do Junsu, który z lekkim niedowierzaniem podszedł do słów mężczyzny. Kibum wydawał się podzielać jego obiekcje, co okazał głośnym prychnięciem. Od razu jednak przybrał niewinny uśmiech i skierował dłoń na już pobudzone krocze swojego gościa.

- Myślę, że wystarczy nam pięć minut. No, maksymalnie sześć – poinformował słodziutkim głosem Key, jedną ręką rozpinając rozporek, a drugą wkradając się pod materiał koszulki swojego klienta. Zupełnie nie przejął się wściekłym spojrzeniem mężczyzny, któremu właśnie mocno obniżył wybujałe ego. Posłał mu tylko w powietrzu całusa, chwytając przy tym za obie dłonie i ciągnąc w stronę łazienki. Kiedy tylko przekroczyli drzwi toalety, Kibum obdarzył go zachłannym, a nawet nieco brutalnym pocałunkiem, jednocześnie dobierając się do jego bokserek. Już po krótkiej chwili udało mu się opuścić spodnie wraz z bielizną, by z lekkim obrzydzeniem zerknąć na dumnie prężącą się męskość. Chciał jak najszybciej obsłużyć frustrata, który podniecił się zaledwie kilkoma pieszczotami, więc natychmiast zaczął stymulować jego penisa swoją dłonią, nadal nie przerywając ich zwierzęcego pocałunku. Mężczyzna jednak nie wytrzymał zbyt długo i już po chwili chwycił chłopaka za włosy, odciągając jego głowę do tyłu i mocno wgryzając się w skórę przy jego obojczykach. Key idealnie udawał jęki zadowolenia, uśmiechając się z satysfakcją, że tak szybko sprowokował klienta. Mimo wszystko cieszył się, że wywołuje takie reakcje. Dzięki temu ponownie udało mu się podbudować swoje ego, które zostało lekko nadszarpnięte przez nagłą ucieczkę poprzedniego, tajemniczego gościa.

Kibum poczuł, że ma szanse zupełnie zdominować mężczyznę i przyspieszyć jego orgazm, dlatego zdecydowanie popchnął go na muszlę klozetową. Sam klęknął między jego szeroko rozłożonymi nogami, od razu całując czubek penisa. Jedną dłonią gładził udo mężczyzny, a drugą delikatnie ugniatał jądra, przez co w pomieszczeniu rozbrzmiały ciche pojękiwania.  Kibum zanim wziął naprężony członek do buzi, delikatnie całował i lizał całą jego długość, chcąc nieco zniecierpliwić i bardziej pobudzić klienta. Dopiero kiedy ten mocno chwycił go za włosy i sam wbił mu się w usta, wziął się porządnie do roboty. Co chwilę lekko zasysał się na jego główce, by później niespodziewanie ją przygryźć, wywołując niezwykle głośne jęki, które poprzez otwarte okno musiały docierać do wszystkich ludzi znajdujący się koło budynku.  Key w końcu słynął z tego, że jest prawdziwym mistrzem w obciąganiu i jeszcze nikt nie dał rady, powstrzymać przy nim swojego krzyku.
Członek mężczyzny zaczynał już powoli pulsować, dlatego blondyn pogłębił ruchy głowy, pomagając sobie ręką w miejscu niedostępnym dla jego warg. Tak jak się spodziewał, zaledwie po kilku sekundach jego usta wypełniły się spermą, którą niechętnie przełkną, nie pokazując jednak po sobie obrzydzenia, jakie odczuwał.

- Usatysfakcjonowany? – zapytał, spoglądając z wyższością na ciężko dyszącego mężczyznę. Budził on politowanie u Kibuma, ponieważ nie dość, że łatwo się podniecał, to jeszcze wymiękał po pierwszej rundzie. Przynajmniej tłumaczyło to fakt, że ktoś tak młody nie ma żadnej kochanki i musi korzystać z jego usług.

- Zdecydowanie… - wyszeptał, nadal dochodząc do siebie po przebytym orgazmie.

Kibum nie czuł już potrzeby siedzenia z nim w jednej łazience, więc wstał z podłogi i nawet nie oglądając się za siebie, skierował do własnej toalety, by spokojnie umyć tam zęby. Tylko w jednym przypadku nie odczuwał obrzydzenia, połykając tą białą wydzielinę, ale miało to miejsce ponad dwa lata temu i już sam nie był pewny, czy czasem mu się to nie przyśniło. Wspomnienie to wydawało mu się po prostu zbyt idealne, przez co nierealne.

* * *

Kibum siedział wygodnie na łóżku z laptopem na kolanach, kiedy usłyszał ciche pukanie do drzwi. W sumie zaczęło mu już się nudzić przeglądanie stron internetowych, dlatego z entuzjazmem zaprosił swojego gościa do środka.

- Key, za godzinę będziesz miał klienta, więc nie siedź za długo na laptopie. W szafce po prawej stronie łóżka zostawiłem ci nowy żel. Jest z innej firmy, więc daj mi później znać, który jest lepszy. – Junsu wszedł do sypialni Kibuma, od razu podchodząc do niego i czochrając mu włosy. Po kilku latach zżył się z wszystkimi pracownikami i traktował ich niemal jak własne dzieci, a to, że wykonywali oni zawód przeznaczony dla dorosłych, zupełnie mu nie przeszkadzało.

- Myślałem, że ten polityk miał być o dwudziestej drugiej – zapytał lekko zdziwiony Key, uciekając od rąk mężczyzny, które niszczył mu jego misternie ułożoną fryzurę. Od razu podszedł do dużego lustra wiszącego na jednej z ścian, by poprawić każdy, nawet najmniejszy kosmyk.

- I będzie. Po prostu ten koleś, z którym przyszedł nasz „głośny i szybki przyjaciel”, zażądał ciebie na całe popołudnie. Przypuszczam, że kochanka mu nie dogadza, bo był naprawdę nieźle wkurzony. W każdym razie nie zapomnij porządnie się przygotować, bo nie chcę później szukać ci poduszek pod tyłek – polecił, z lekkim rozbawieniem obserwując skupionego na czesaniu Key. - Bym zapomniał! Przed wejściem masz sobie zawiązać oczy. – dodał obojętnym tonem głosu, będąc przyzwyczajonym do dziwnych zachcianek klientów. Wydawało mu się, że Key ma do tego podobne podejście, jednak ku jego zdziwieniu chłopak oderwał się od poprzedniej czynności i spojrzał na niego z zaciekawieniem.

- Ma jakąś dziwną twarz, że nie chce bym go widział? A może wielkie znamię? Albo obrzydliwy tatuaż? – dopytywał się, podekscytowany szybką możliwością zemszczenia się na tajemniczym uciekinierze.

- Nie – odparł, zaskoczony ilością pytać blondyna. – Powiedziałbym raczej, że to najprzystojniejszy klient, jakiego miałem przyjemność tu zobaczyć. Młody, dobrze zbudowany i nawet ja mogę stwierdzić, że jest seksowny.

- Naprawdę? To lecę przygotować pokój – zawołał z wielkim uśmiechem na ustach, wybiegając z swojej sypialni.

- Ale… Wszystko jest już gotowe… - powiedział do siebie Junsu, zupełnie zszokowany zainteresowaniem i ekscytacją Kibuma. Chłopak co prawda był świetny w tym, co robił, ale zawsze podchodził do pracy jak do zła koniecznego. Mężczyzna miał tylko nadzieję, że z tej nagłej zmiany nie wynikną później jakieś problemy.