Medical satisfaction

Paring: OnJong, JongHo
Gatunek: AU, smut
Ostrzeżenia: +18

Co prawda obiecałam kolejny rozdział Nightmare, ale dostałam nagłej inspiracji dzięki mojemu BYŁEMU dręczycielowi (czyt. nauczycielowi) z informatyki. Po prostu musiałam to opisać.^^ Mam nadzieję, że się spodobało i wybaczycie mi opóźnienie Nightmare.

Medical satisfaction

Wizyty u lekarza dla nikogo nie są czymś przyjemnym, a już szczególnie gdy dotyczą spraw intymnych. W końcu nie ma ludzi pozbawionych nieśmiałości; istnieją jedynie tacy, którzy potrafią ją doskonale przezwyciężać. Jednak nawet najbardziej otwarte osoby wyprawiające we własnej sypialni rzeczy, na widok których niejedna babunia zeszłaby na zawał, mogą odczuwać lekki niepokój przed spotkaniem z urologiem. Właśnie do takich osób - z pozoru odważnych - należał mężczyzna nerwowo wypalający kolejnego papierosa przed wejściem do przychodni. Nie umiał ustać w miejscu, dlatego co chwilę przechadzał się po placu, nawet nie zwracając uwagi na fakt, że robił to przed przeszklonymi drzwiami, otwierającymi się na recepcję.

Wizja starego, obleśnego dziada dotykającego jego skarbów, zdecydowanie nie napawała go optymizmem. Z drugiej strony wolał nie wyobrażać sobie reakcji partnera na wieść, że znowu stchórzył przed badaniem. Ponadto Minho obiecał mu, że jeśli pójdzie do lekarza, to przez cały tydzień będzie on „na dole” bez słowa protestu. Biorąc pod uwagę ich ciągłe kłótnie o dominację - zazwyczaj wygrywane przez Choi, którego charyzmatyczne spojrzenie mówiło: „Skoro nie chcesz, to wcale nie musimy tego robić. Dla mnie to żaden problem” - była to niezwykle kusząca propozycja.

- Masz naprawdę seksowny tyłek, więc z chęcią bym się na niego dłużej popatrzył, ale jeżeli nazywasz się Kim Jonghyun, to radzę ruszyć te ponętne cztery litery do środka. No, chyba że chce pan zrezygnować z wizyty. Wtedy z przyjemnością sam zajmę pański czas naszemu przystojnemu doktorkowi i zadbam o jego dogłębną edukację praktyczną w dziedzinie seksuologii. – Zaskoczony Jonghyun tępo wpatrywał się w - z pozoru - uroczego blondyna o niezwykle wyszczekanym języku. Nie spodziewał się takiej bezpośredniości ze strony obcego faceta, stojącego w drzwiach do przychodni. Nie miał pojęcia, jak by mógł zareagować, więc postanowił wykorzystać ten czas na dokładniejsze przyjrzenie się mężczyźnie. Wyglądał na góra dwadzieścia pięć lat, a - sądząc po obuwiu i stroju wyłaniającym się spod rozpiętego fartucha - bardziej nadawał się na pokaz mody niż pracownika służby zdrowia.

- Czyli możliwość spędzenia kilkunastu minut z „przystojnym doktorem” jest dla ciebie bardziej kusząca od obserwowania mojego seksownego tyłka... Kibumie? – odczytał z plakietki przypiętej do kieszeni blondyna, uśmiechając się do niego zalotnie.

- Kto ci pozwolił zwracać się do mnie po imieniu, co? - jednym zdaniem przygasił swojego chętnego do szybkiego flirtu rozmówcę, spoglądając na niego z wyższością. – Co najwyżej możesz mówić do mnie Key, o ile pod tą bluzeczką ukrywasz pokaźny kaloryferek – dopowiedział, obserwując mężczyznę, niczym drapieżnik polujący na smaczny kawałek mięsa. Jonghyun wydawał się cieszyć z takiego zainteresowania i - z dziwną dozą satysfakcji - postanowił udowodnić blondynowi, powoli odsłaniając swoje idealnie wyrzeźbione mięśnie.

- Coś mi się wydaje, że zostaniemy bliskimi przyjaciółmi – oznajmił Kibum, sugestywnie oblizując górną wargę, by następnie przygryźć dolną niemal do krwi. Jednocześnie powoli podchodził do Jonghyuna, zmysłowo kręcąc biodrami. – Uwielbiam takich dominujących facetów – szepnął wprost do ucha mężczyzny. – Co nie znaczy, że mam zamiar złapać jakieś choróbsko, więc najpierw zapraszam do naszego równie męskiego doktorka, Lee Jinkiego – zaświergotał wesoło, popychając oniemiałego mężczyznę do środka. Ten, zaskoczony nagłą zmianą tematu, nie potrafił nawet zaoponować, dlatego już po chwili stał przed długą ladą, zza której powitał go uprzejmy uśmiech Key.

- Zaczynam lubić naszą służbę zdrowia, skoro stosuje takie metody na pozyskanie pacjentów – stwierdził, zastanawiając się, czy to aby na pewno był chwyt marketingowy.

- W końcu płacą mi za efektywność, więc muszę się starać, by było mnie stać na takie ładne, różowe wizytówki – wyjaśnił, wymachując trzymaną w dwóch palcach małą karteczką, którą Jonghyun natychmiast zabrał, opierając się o blat i pochylając nad – w jego mniemaniu – uroczym blondynkiem. Kiedy już otwierał usta z zamiarem wypowiedzenia swoim niskim głosem kilku perwersyjnych propozycji, został ponownie przegadany przez Kibuma. – Na początek daj mi swoją kartę zdrowia, a o kredytowych pogadamy w przyszłości. – Jonghyun jedynie cicho się zaśmiał z bezpośredniości Kibuma, podając mu swoje dokumenty do rejestracji.

- Temu seksownemu lekarzowi też sprawdziłeś ABS? – zapytał, kiedy Kibum zwracał mu już kartę i dłonią wskazał na odpowiedni gabinet.

- On niestety nie jest taki łatwy jak ty, kotku, ale dzięki temu robi się jeszcze ciekawiej – Kibum z przyjemnością stłamsił wybujałe ambicje pacjenta, jednak najsmaczniejszy kąsek zostawiając sobie na deser. – No, i nie ma 173 centymetrów wzrostu z wkładkami w butach. – Na te słowa przefarbowany na platynowy blond mężczyzna całkowicie spochmurniał, szybko wchodząc do gabinetu i mocno trzaskając za sobą drzwiami. Pytający wzrok siedzącego przy biurku młodego i rzeczywiście seksownego lekarza sprawił, że Jonghyun lekko ochłonął, żałując swojego wybuchu.

- Przepraszam, ale… Wasz recepcjonista ma okropnie niewyparzony język… - spróbował się usprawiedliwić, spuszczając z zażenowania głowę. Dopiero głośny śmiech sprawił, że zaciekawiony podniósł wzrok, samemu uśmiechając się na widok rozbawionego mężczyzny.
Oczy Lee Jinkiego zwęziły się w dwie wąskie szparki, a uśmiech wydawał się najszczerszym, jaki do tej pory miał możliwość zobaczyć. Ten melodyjny głos nie miał w sobie nawet grama obłudy, do której Jonghyun zdążył się już przyzwyczaić, co zupełnie nie zgadzało się z jego wyobrażeniem urologa. Mężczyzna wydawał się być jednocześnie niezwykle męski, ale przy okazji na swój sposób uroczy. Teoretycznie te cechy całkowicie się wykluczały, jednak w rzeczywistości Jong trafił na taki „wybryk natury”, który w dodatku dysponował szerokimi ramionami, głębokim spojrzeniem i wysokim wzrostem, który był największym kompleksem Kima.
Dzięki temu specyficznemu doktorowi, pacjent mógł teraz w znacznie lepszym humorze przyglądać się - na swój sposób delikatniej, ale zarazem dominującej - twarzy pana Lee, który zdążył się już przestać śmiać.

- Z góry przepraszam za wszystkie wypowiedziane przez Key słowa, jak i za te, które właśnie sobie planuje. Kibum to dosyć specyficzna osoba, więc cieszę się, że nie wyleciał pan stąd z krzykiem, a proszę mi wierzyć, że takie sytuacje też już miały miejsce – wyjaśnił, uśmiechając się do własnych wspomnień, które dopiero z perspektywy czasu wydawały się zabawne.

- Skoro tak odstrasza klientów, to czemu go tutaj trzymacie? – zapytał, podchodząc do biurka i siadając naprzeciw przyjaznego lekarza.

- Powiedzmy, że ma fory u szefa – wytłumaczył, uśmiechając się jednoznacznie, na co Jonghyun jedynie pokręcił z rozbawieniem głową. W końcu czegoś takie mógł się sam domyśleć. – Mogę wiedzieć, co pana do mnie sprowadza? – Pomimo uprzejmego tonu głosu, Jonghyun mimowolnie się spiął. Nie chciał rozmawiać o swojej prostacie z obcym człowiekiem, szczególnie że sam nie miał wątpliwości, co do swojego końskiego zdrowia. Niestety przewrażliwienie Minho po raz kolejny dało o sobie znać, a w jego obliczu zdanie Jonga zupełnie przestawało się liczyć.

- Proszę mi mówić po imieniu. Tak będzie wygodniej – zaczął, licząc na choćby drobne oddalenie powodu wizyty, jednak lekarz nie wdał się z nim w dyskusję, spokojnie czekając na wytłumaczenie. – No, bo wie pan… Ja... Zastanawiałem się… To znaczy nie ja, a mój partner... Ale w ogóle to nie ma żadnego powodu do zastanawiania się….

- Spokojnie. Może rzeczywiście swobodniejsze będzie zwracanie się do siebie mniej formalnie. Mów mi Onew – przedstawił się, obdarzając pacjenta zachęcającym uśmiechem. – Rozumiem, że przyszedłeś w formie kontrolnej, co bardzo dobrze świadczy o tobie i twoim partnerze. W końcu profilaktyka jest najważniejsza. Co dokładnie cię do mnie sprowadza?

- Ja… Chciałbym wiedzieć, czy wszystko jest w porządku z moją… prostatą – dokończył niezwykle cicho, wstydząc się wypowiedzianego słowa. Nie miał pojęcia, czemu Minho kazał mu tu przyjść. W końcu nie był starszym panem po pięćdziesiątce, który ma problemy z oddawaniem moczu, ale w końcu doszedł do wniosku, że płazów nikt nie zrozumie. No, może nie licząc zoologów i zoofilów.

- Nie ma się czym przejmować. Naprawdę nie jesteś moim pierwszym pacjentem w takim młodym wieku – spokojnie objaśnił, jakby odgadując myśli Jonghyuna. - W końcu nie tylko dojrzali mężczyźni są narażeni na raka prostaty, więc to dobrze, że chcesz o siebie zadbać. Dzisiaj wykonamy jedynie podstawowe badanie, a na dodatkowe proszę umówić się w recepcji w dowolnym terminie. - Starał się kontrolować swój ton i dodawać mu jak najwięcej wyrozumiałości i spokoju. Doskonale wiedział, że umiejętne podejście do człowieka jest już połową sukcesu. – Oczywiście jeśli wolałbyś uniknąć zaczepek Key, możesz zadzwonić popołudniu, kiedy przyjdzie druga zmiana – dopowiedział w formie lekkiego żartu, chcąc nieco rozluźnić atmosferę przed pierwszym badaniem, które na pewno dodatkowo zestresuje pacjenta.

- Chyba skorzystam z twojej rady i na stałe spiszę sobie jego dyżury. Mój chłopak zawsze powtarza, że w paszczę lwa nie wchodzą ludzie odważni, a raczej głupi, którym wmówiono idealistyczne podejście do świata. Gdyby nie jego chłodna analiza, sam pewnie skończyłbym w takiej paszczy – z zapałem opowiadał o swoim ukochanym, nadmiernie gestykulując przy tym rękami.

- Nawet dobrze się składa, że jesteś gejem, bo niektórzy heterycy reagują na badanie dosyć „sceptycznie” – Jinki skrzywił się lekko, przypominając sobie tych wszystkich delikatnie mówiąc - niezadowolonych pacjentów.

- Wybacz, że wyskoczyłem tak ze swoim związkiem. Rozumiem, że nie wszyscy muszą akceptować moją „inność”, ale nie lubię jej ukrywać.

- Dla mnie to nie żaden problem, bo doskonale cię rozumiem. Co prawda byłem raz w związku z kobietą, ale jednak wolę mężczyzn. Teraz poproszę cię, byś rozebrał się od pasa w dół za tą kotarą – delikatnie przypomniał o czekającym ich badaniu, nie chcąc dać się ponieść swojemu gadulstwu. Jonghyun niechętnie spojrzał na prowizoryczną przebieralnię, aż w końcu wstał i bez ceregieli rozpiął spodnie opuszczając je na ziemię razem z bielizną.

- Nie ma się co cackać z tą zasłonką. Bałem się tylko, że trafię na obleśnego dziada, ale skoro ma mnie dotykać młody, przystojny, inteligentny i - co najważniejsze - homoseksualny lekarz, to chyba nie ma powodu do narzekania – objaśnił, nawet nie próbując zakryć swojego przyrodzenia, które znajdowało się idealnie na poziomie wzroku Onew.

- Małomówny i wstydliwy to ty na pewno nie jesteś, ale przynajmniej łatwo się z tobą dogadać. Chyba nie obrazisz się jeśli na „dzień dobry” każę ci się położyć na kozetce i szeroko rozłożyć nogi? – Jinki delikatnie się podśmiewując podszedł do wskazanego przez siebie miejsca, czekając aż Jonghyun wygodnie się rozłoży.

- Mogę się nawet rozluźnić i zrelaksować. Ma się w końcu tą wprawę – zażartował, posyłając lekarzowi figlarne oczko.

- Chyba zależy ci na uzyskaniu tytułu Najbardziej Bezwstydnego Pacjenta, ale lepsze to niż udawanie zawstydzonej dziewicy, z którą trzeba się obchodzić jak z jajkiem – oznajmił, zakładając na dłonie rękawiczki. – Nie będę ci mądrzył o chwilowym dyskomforcie, bo chyba jesteś już do niego przyzwyczajony. – W tej samej chwili bez zbędnego ostrzeżenia wsadził palec w odbyt pacjenta, dokładnie badając całą okolicę prostaty. Jak przystało na profesjonalistę, całkowicie skupił się na wykonywanej czynności, nie zwracając uwagi na rozmarzony wyraz twarzy Jonghyuna, jego zamknięte oczy i - co najważniejsze - powoli pobudzającego się członka. W czasie kiedy starał się dokładnie wykonywać swoją pracę, mężczyzna wygodnie podłożył sobie pod głowę ręce, zapominając, w jakim miejscu i sytuacji się znajduje.

- Przyniosłem karty następnych pacjen… - do gabinetu nagle wpadł rozradowany Kibum, trzymający w dłoniach stos makulatury. Specjalnie wszedł do pomieszczenia bez wcześniejszego pukania, chcąc przypatrzeć się męskiemu ciałku Jonghyuna, które miało go zadowolić jeszcze tego wieczora. Wydawał się on idealnym przykładem stuprocentowego faceta, dlatego widok jego uniesionej fujarki pod wpływem palca w tyłku całkowicie go zniesmaczył. Z oburzeniem przyglądał się intymnym partiom ciała mężczyzny, dopóki Onew nie zwrócił jego uwagi głośnym chrząknięciem.

- Zostaw wszystko na biurku i w przyszłości pukaj przed wejściem. Przeciętny człowiek właśnie zapadłby się pod ziemię ze wstydu i więcej u nas nie pokazał – wyjaśnił spokojnie, będąc widocznie przyzwyczajonym do takich ekscesów Key.

- Na tym świecie nie ma już prawdziwych facetów… A babcia mówiła, by nie oceniać ludzi po pozorach… - wyjąkał pod nosem, opuszczając pomieszczenie z niezadowoloną miną i głośno zatrzaskując za sobą drzwi.

- Jeżeli chodzi o twój problem… – zwrócił się do Jonghyuna, spoglądając na pobudzone przyrodzenie, uśmiechając się przy tym tajemniczo. – To zdarzało się nawet zawziętym heterykom, a Kibumem nie ma się co przejmować – wyjaśnił dla czystej formalności, ponieważ widział, że ta nagła wizyta nie zrobiła na mężczyźnie większego wrażenia.

- Chyba nie tylko pacjenci podniecają się tym badaniem, co nie, doktorku? – zapytał retorycznie, spoglądając wyzywająco na krocze lekarza, które ten właśnie zakrył swoim białym fartuchem.

- Nie wiem, o czym mówisz, a teraz proszę obrócić się na bok, twarzą do ściany i podkurczyć nogi – zarządził chłodno, chcąc szybko zmienić temat. Zazwyczaj cechowało go niezwykłe opanowanie, ale po raz pierwszy pacjent podobał mu się fizycznie, a ten dodatkowo podniecił się jego dotykiem, więc zareagował instynktownie. Nie chcąc jednak wyjść na nieprofesjonalistę, przyciągnął do kozetki urządzenie do dokładniejszych badań i udawał, że wcale nie czuje ucisku w swoich obcisłych spodniach.

- Poczujesz teraz chłód, ale proszę byś postarał się nie poruszać – zarządził, na co Jonghyun natychmiast obejrzał się za siebie, ale Jinki zdecydowanym ruchem wepchnął w niego zimną, metalową rurkę, dzięki której mógł obejrzeć wnętrze pacjenta. W normalnych przypadkach wprowadza ją powoli i delikatnie, jednak teraz miał ochotę trochę poznęcać się nad mężczyzną, który natychmiast głośno wciągnął powietrze. Początkowo poruszał rurką o wiele mocniej niż wymagało tego badanie, ale ciche syczenie z bólu wymieszanego z jękami przyjemności, dodatkowo go nakręcały. Widząc, jak Jonghyun niecierpliwie poruszył biodrami, specjalnie przekręcił rurkę pod innym kątem, mocniej się w niego wbijając, wywołując tym samym przeciągły, stłumiony jęk. Chętnie dłużej poznęcałby się na mężczyzną, jednak musiał szybko skończyć badanie i samemu zająć się własnym problemem, który coraz mocniej napierał na jego spodnie.

- Skończone. Wszystko wygląda dobrze, a reakcje są aż nadto prawidłowe. Nie ma się czym martwić – oznajmił lekarz, odkładając sprzęt do umycia i zapinając swój fartuch, ukrywając pod nim pobudzonego członka.

- Masz zamiar mnie tak zostawić? – zapytał, spoglądając na swoje krocze. Onew tylko uśmiechnął się chytrze, sięgając po pudełko chusteczek i rzucając je do pacjenta.

- Myślę, że w tym również masz doświadczenie, więc sobie poradzisz.

- Ja tak, ale co z tobą? Kibum zajmie się następnym pacjentem albo go przepędzi, wiec mamy trochę czasu na nadprogramowe badanie – zaproponował, seksownie przygryzając dolną wargę, a opuszkami palców przejeżdżając po swoim penisie.

- Nie wiem, czy zauważyłeś, ale znajdujemy się w placówce służby zdrowia, a ja - ze względu na mój zawód - mam do tego miejsca szacunek – zdecydowanie sprzeciwił się tej niemoralnej propozycji, nie mając zamiaru ulegać nawet największym namowom.

- Skoro nie odpowiada ci seks w gabinecie, to może zgodzisz się na wizytę domową? – drążył temat, cały czas zaspokajając się na oczach lekarza, którego tęczówki rozbłysły na tę propozycję, a usta momentalnie wygięły w chytrym uśmiechu. Spokojnie podszedł do biurka, zapisując coś na małej karteczce, którą następnie starannie złożył na pół i położył na półce, koło której stał Jonghyun, samemu się zabawiając.

- Tylko później nie rycz, błagając o koniec, bo gwarantuję, że nie będę taki delikatny jak teraz. Jeszcze zobaczymy, ile te twoje mięśnie są warte – wyszeptał swoim zmysłowym głosem wprost do ucha Jonghyuna, który w tej samej chwili doszedł w chusteczkę, głośno przy tym dysząc. – Do zobaczenia wieczorem i obyś był na siłach – pożegnał, składając szybki a jednocześnie brutalny pocałunek na nabrzmiałych wargach pacjenta, przygryzając dolną do krwi. Po tym uśmiechnął się triumfalnie do nowej ofiary i poszedł do drzwi, za którymi kryła się jego prywatna łazienka.

* * *

Drzwi do gabinetu powoli zamknęły się za Jonghyunem, który z tajemniczym uśmiechem podszedł do siedzącego na recepcji Key, zdejmując mu z uszu słuchawki.

- Ejj… - mordercze spojrzenie kocich oczu skierowało się na Jonga, który w odpowiedzi najzwyczajniej przesłał blondynowi całusa. – Nie interesują mnie ulegli faceci, więc żegnam. Tam są drzwi! – Key wskazał na wyjście z budynku, nie mając zamiaru wchodzić z nim w żadną dyskusję po tym, jak wszystkie jego wyobrażenia legły w gruzach.

- A co, jakbym chciał się umówić na następną wizytę? Nie powinieneś tak traktować pacjentów – pouczał Kibuma, który z każdą kolejną sekundą miał coraz większą ochotę, by wydłubać oczy tej niskiej gadzinie.

- Wybacz mi ten brak profesjonalizmu. Już sprawdzam terminy, ale… Niestety wszystkie są zajęte i nie dam rady pana umówić. Przykro mi, ale mogę polecić innego urologa. Jest on niezwykle doświadczony, więc nie ma się czego obawiać – zapewnił, cały czas uśmiechając się sztucznie.

- Jaka szkoda – Jonghyun westchnął teatralnie, patrząc z pewnym utęsknieniem na drzwi, zza których wyszedł. – W takim razie dobrze, że umówiłem się na wizytę domową – stwierdził, pochylając się nad siedzącym za ladą blondynem, wyraźnie nad nim triumfując.

- Blefujesz… - Zaczął Kibum, jednak kiedy usłyszał jednoznaczny jęk dochodzący z gabinetu Jinkiego, zamurowało go w pozycji, w jakiej siedział, a trzymany długopis upadł mu z trzaskiem na podłogę. Jonghyun jedynie zaśmiał się z jego reakcji, odwracając się na pięcie i - podśpiewując wymyśloną przez siebie piosenkę - wyszedł z przychodni. W końcu w domu czekał na niego gotowy do przelecenia Minho, a wieczorem mógł liczyć na porządną i bolesną zabawę z doktorkiem. Pomysł z wizytą u lekarza, okazał się być niezwykle owocnym w skutkach i z pewnością wartym powtórzenia.